8 Temmuz 2021 DEVA Partisi Genel Başkanı Ali Babacan’ın 1. Olağan Bafra ilçe Kongresi Konuşması

Samsun, bizim seçimlere girmeye hak kazanmamızı sağlayan ilk 41 il içerisinde yer aldı. İlçelerinin 3’te 1’inden daha fazlasında kongresini gerçekleştirdi.

Arkasından hemen Kasım ayında kongremizi yaptık ve böylece partimiz kuruluşundan tam 8 ay sonra seçimlere girmeye hak kazandı.

Samsun teşkilatımızın tümüne bu gayretli çalışmaları için ve hızlı bir şekilde gayet güzel bir kadroyla örgütlendikleri için başta başkanımız Kebire Hanım şahsında tüm teşkilatımıza teşekkürlerimi sunuyorum.

Ne mutlu ki bugün de güzel Samsun’umuzun güzel ilçesi Bafra’da tekrar bir araya geldik. Kongremizden sonra ayrıca, Alaçam’ı ziyaret edeceğiz.

Yarın da kısmet olursa hep beraber Çarşamba’dayız, Tekkeköy’deyiz, Atakum’dayız. Böylece beş ilçeyi kapsayan bir Samsun programımızı iki güne sığdırmayı inşallah başarmış olacağız.

Değerli arkadaşlarım,

DEVA Partisi çok hızlı bir şekilde Türkiye’nin dört bir köşesinde örgütleniyor. Bugün itibarıyla 81 ilimizde de il başkanlarımızı görevlendirmiş durumdayız. 970 ilçemizin 650’sinde de ilçe başkanlarımız görevinin başında.

Gerçekten kuruluşuyla teşkilatlanma sürecinin hızı arasına baktığımızda, özellikle seçime girmeye hak kazanma süresine baktığımızda siyaset tarihimizde bir rekoru gerçekleştirdik.

Daha önce hiçbir siyasi parti doğal yollardan teşkilatlanma yoluyla bu kadar kısa sürede seçime girmeyi hak edememişti. Biz bunu başardık.

Bu süreçte gördük ki aslında çok büyük bir talep var. Türkiye’nin dört bir yanında, bu ülkenin sorunlarını çözmek için benim nasıl bir katkım olabilir, ben bu ülke için, çocuklarım için ne yapabilirim diye kaygılanan ve kendini ortaya koyan on binlerce kişiden oluşan DEVA kadroları var.

Sadece yönetim kurulu üyesi sıfatı alan 12 bin arkadaşımız var. Üyeleri, gönüllüleri saymıyorum.

Bu da ülkemizde yeni bir siyasi harekete, yeni bir siyasi partiye ne kadar şiddetle ihtiyaç olduğunun en önemli göstergelerinden bir tanesi.

Değerli arkadaşlarım,

Türkiye’de gerçekten sorunlar büyük ve bu sorunlar gittikçe de büyüyor. Bu ülkenin temel sorunlarından hiçbirisine şu andaki hükümet artık çözüm üretemiyor. Vatandaşımızı anlayamıyor, sorunları teşhis edemiyorlar.

Kendilerini çeviren o dar çemberin dışına çıkıp vatandaşımızı dinleyip anlama zahmetine artık katlanmıyorlar. Ve sürekli yanlış işler yapıyorlar.

Ya sorunları ihmal ediyorlar ya da çözüm adına attıkları adımlar yanlış oluyor.

Ülkemiz yakın tarihinin en derin çoklu krizini yaşıyor. Çoklu kriz, çoklu organ yetmezliği diye tıbbi bir terim vardır biliyorsunuz. Bazen ölümlerin sebebi olarak da gösterilir.

Aynı o şekilde çoklu bir kriz yaşanıyor. Şu anda derin bir hukuk ve adalet krizinin tam ortasındayız. Dış politikada, ekonomide derin bir krizin ortasındayız.

Sadece son birkaç haftadır açıklanan ekonomik verilere baktığınızda hepsi rekor seviyede kötü veriler.

Geçtiğimiz pazartesi günü açıklanan enflasyon rakamına bakın. ÜFE’de %42. Bir yıllık fiyat artışı. O da TÜİK’in makyajlanmış rakamı. Çarşı, sokak, pazarda enflasyonu çok daha yüksek. Biz TÜİK’e rakamları ayarlama enstitüsü de diyoruz artık maalesef.

Zamanında çok emek verdiğimiz, bağımsız hale getirdiğimiz, Türkiye Cumhuriyeti bir rakam açıklıyor ise biz ona güveniriz diyerek bütün dünyanın itibar ettiği o kurumu, TÜİK’i berbat ettiler.

Açıkladıkları rakamlara Türkiye’de de, dünyada da güven yok artık. Makyajlanmış rakamlar bile enflasyonun rekor seviyeye çıktığını gösteriyor. Son 20 yılın en yüksek enflasyon rakamıdır bu. Üretici fiyat endeksi rakamı açısından söylüyorum.

Bir başka rekor, işsizlik. Özellikle genç işsizlik oranı, TÜİK’in istatistikleri tutmaya başladığı günden bu yana en yüksek rakam %25,26.27. O da tabii ki TÜİK’in rakamlarına güveniyorsak. Genç işsizlik oranı Türkiye’de hiçbir zaman bu kadar yükselmemişti. Artık mızrak çuvala sığmıyor. TÜİK bile kötüye gidişi gizleyemiyor.

Bir başka rekor. Reel efektif kur endeksi. İstatistiklerin yayınlandığı ilk gün olan Ocak 1994’ten bugüne reel efektif kur endeksi tarihin en kötü noktasına düşmüş durumda. Bu oran %59,7.

Bu reel efektif kur endeksi nedir biliyor musunuz? Türkiye’deki enflasyon ile döviz kurunu birbirine orantılayan ve ay ay açıklanan bir rakamdır. Aslında dünya ile mukayese edildiğinde yerli ve milli paramız olan Türk Lirası’nın satın alma gücünü gösteren göstergedir.

Çiller dönemindeki meşhur 5 Nisan krizini hatırlarsınız. Kur 3’e katlamıştı. Arkasından 21 Şubat 2001’de yine döviz kurunun 2’ye katladığı bir kriz.

Şu andaki durum bu yaşanan krizlerin en kötü dönemlerinden daha kötü. Bu ülkede bir döviz krizinden bahsediyorsak şu anda yaşadığımız döviz krizi, 1 Ocak 1994’ten bu yana ülkemizin yaşadığı en kötü döviz krizi.

Bunun için her şey çok pahalı. Bunun için çiftçimiz yanıyor. Bugün Bafra’da arkadaşlarımızla çarşı, Pazar dolaştık. Çayhanelerde vatandaşlarımızla, çiftçilerimizle sohbet ettik.

Herkes feryat ediyor. Bir dokunuyoruz, bin ah işitiyoruz. Gübre ikiye, üçe katladı. Mazot aldı başını gitti, ilaca artık para yetiştiremiyorum diyor bizim çiftçimiz. Hepsinin maliyetinin temelinde döviz kuru var.

Hani o ortadan kaybolan akraba-bakan vardı ya ben döviz kuruna bakmıyorum diyordu. Yahu sen bakmıyorsun da benim çiftçim, üreticim mecbur bakıyor, onun sırtını yanıyor.

Çiftçilerimize peki borçlar nasıl gidiyor dedim. İkiye katladı borçlar, faizler aldı başını gitti dediler. Yazık değil mi bu ülkenin insanına?

Bütün bunlar ben ve arkadaşlarım, hem ekonomi yönetimindeki ekip hem de sağlam bir hukuk ekibimiz var, o ekip ayrıldıktan sonra oldu. Ülkemiz o günden bu yana dikiş tutturamadı.

2018 Haziran’ında partili, taraflı cumhurbaşkanlığı sistemi geldi değil mi? Bakın 2018 Haziran’ından sonraki iki yıl içerisinde akraba-bakan el ele verdikleri dönemde bu ülkenin Hazine’sinin borcu ikiye katladı.

Aynı dönemde Merkez Bankası’nın tam 130 milyar dolarlık rezervini cayır cayır sattılar. Bir ülkenin Merkez Bankası’nın rezervi eksi 60 milyar dolara düşer mi ya? Adı üstünde rezerv bu. Hani bir ilçenin su rezervi vardır, ülkelerin petrol, doğalgaz rezervi vardır. Rezervler hep artıdır, varlıktır. Peki bu rezerv nasıl eksiye düşer?

Merkez Bankası’nı borçlandırdılar. Bu swap anlaşmalarıyla borçlandırdılar, piyasaya, hazineye, bankalara borçlandırdılar. Borçlandırdıkları dövizi bile gidip sattılar. Böyle eksiye düştü.

Cumhurbaşkanı geçenlerde çıkıp 130 milyar dolar rezervimiz var diyor. Bu doğru değil. Merkez Bankası’nın rakamı 90. Hadi diyelim Cumhurbaşkanı her gün bakmıyordur bu verilere, yuvarlıyordur 100’e. Peki, niye Merkez Bankası’nın borcundan bahsetmiyor?

Biz 2002’de 27 milyar dolarlık döviz rezervini alıp, 132 milyar dolara çıkarttık. Haberleri yoktu inanın. Nasıl oluyor bu döviz rezervi artıyor diye bir gün sormadılar bize. O dövizler, bu ülkenin ihracatçısının, turizm işçilerinin alın teriydi.

Bizim yıllarca biriktirdiğimiz o rezervi iki yılda yok ettiler. Üstelik borçlandılar. Borçlandıkları dövizi de sattılar eksiye düştüler.

Şimdi Sayın Erdoğan cüzdanını açıyor gösteriyor, bakın Merkez Bankası’nın döviz rezervi var diyor. İyi de aynı cüzdanın içindeki kredi kartının tam 150 milyar dolar döviz borcuna battığını niye söylemiyor?

90 milyar nakdi var tamam ama onun karşılığında 150 milyar dolar da döviz borcu var bu ülkenin Merkez Bankası’nın. Yazık değil mi bu ülkeye?

Defalarca döviz krizi yaşadık, defalarca döviz atağı yaşadık. Şöyle bir kurlara bakın son birkaç yılda katlana katlana gidiyor. Geçenlerde de diyor ki, “Yabancılar turistler geliyor, benzin, mazot o kadar ucuz ki biz de depolarını fulleyip gidiyorlar.” diyor.

Bu ülkenin parası pul olmuş. Yabancılar Euro’yla geliyor. Euro 10 lira. Harca harca bitiremiyor, tabii fulleyip gider.

Bir ülkenin cumhurbaşkanının baktığı yer, o ülkeyi ziyaret eden yabancıların depolarını fulleyip fullemediği midir? Yoksa bizim kendi vatandaşımızın arabasının, traktörünün, deposunun fullenip fullenmediği midir?

Bizim vatandaşımızın buzdolabı boş, deposu boş. Bakın, kamyonet şoförlerimiz, traktör kullananlar 3-5 litrelik pet şişeyle gidip mazot alıyorlar. Bitince tekrar alıyorlar. Böyle idare ediyorlar. Bu ülkenin vatandaşının düştüğü durum bu.

Çünkü bir yandan milli ve yerli kelimelerini ağızlarından hiç düşürmeyip, bu ülkenin milli ve yerli parasını pul edenler kendileri. Siz işte yerli ve milli paramızı pul ederseniz, çiftçimizin mazota da, gübreye de ilaca da gücü yetmez. Bu ülkenin tarımını böyle çökertirsiniz. Olacağı bu.

Değerli arkadaşlarım,

Bizler gece gündüz demeden ülkemiz için yoğun bir tempoda çalışıyoruz.

Deva Partisi’nin, Türkiye’nin yarınlarını inşa edecek parti olduğunun bilinciyle hareket ediyoruz.

İktidarımızın ilk 90 ve ilk 360 gününde uygulayacağımız, ayağı yere basan, somut eylem planlarımızı şimdiden hazırlıyoruz. Ve açıklamaya başladık.

Bizde mızmızlanmak yok. Sadece şikayet etmek, sadece mevcut sorunları dillendirmek yok. Biz, çözüm paketlerimiz cebimizde iktidara yürüyoruz.

Tabii ki vatandaşımızı dinleyeceğiz. Onların dertleriyle dertleneceğiz. Aynı zamanda o dertlere tercüman olacağız.

Vatandaşlarımız sesini duyuramıyor. Sivil toplum kuruluşları, meslek örgütleri bunların çoğu maalesef baskı altında. Konuşamıyorlar, kendilerini ifade edemiyorlar. Bunu biliyoruz.

Biz tabii ki dertlere tercüman olacağız ama aynı zamanda dertlere deva olmak için hazırlanacağız.

Bu doğrultuda, geçen ay Adana’da tarım eylem planımızı açıkladık.

Çiftçimize, hayvancılıkla uğraşan üreticilerimize, iktidarımızın ilk 90 günü ve ilk 360 günü neler yapacağımızı 56 madde halinde açıkladık.

İşte bu sözümüzü bir de bu verimli topraklardan, Bafra ovamızdan tekrar etmek istiyorum.

Çiftçimize nefes aldırmak için tarımsal kredi borçlarını en az 2 yıl faizsiz olarak erteleyeceğiz.

Nasıl yapacaksınız diyorlar. Biz daha önce bunu 2002’de yaptık. Ziraat Bankası, Halk Bankası kilitlenmişti. Tabi o zamanlar Hazine’nin borçlanma faizi %66 idi.

Bize iflas planı hazırlasanız iyi olur diyorlardı. Hepsini elimizin tersiyle reddettik. Güven olmadan ekonomi olmaz dedik. Biz borcumuzu öderiz dedik ve ödedik çok şükür.

Çiftçi kredileriyle ilgili de yaptık bunu. Önce borcun faizlerinin tamamını sıfırladık. Sonra borcun reel olarak bugünkü değerini aldık, dondurduk ve uzun bir vadeye yaydık.

Çiftçimize dedik ki zaten bu çok uzun bir vade, eğer bu küçük taksitleri ödemeye niyetin varsa gel yapılandırmaya bir imzanı at. Ama şu andaki ihtiyacın için de biz sana hemen yeni kredi açıyoruz dedik.

Bakın burası çok önemli. Eski borcu ileriye doğru yaydık. Bu arkadaşınız ekibiyle birlikte yaptı zamanında. Aradan 20 yıl geçtiği için hatırlatma gereği duyuyorum. Biz yaptık, yine yaparız diyoruz.

Çiftçilerimiz yapılandırmayla birlikte yeni kredileri kullandılar. Bir yandan da ekonomi hızlı bir biçimde toparlandığı için topyekün bir ekonomik büyüme olduğu için hem yeni aldığı krediyle işini çevirmeye başladı hem de eski borcunu faizsiz, dondurulmuş bir şekilde uzun bir vadeye yayarak ödemeye başladı. Böylece hemişini gördük hem de çarkları döndürmeye başladık.

Sadece 2. yılın sonunda Türkiye’deki bütün zirai krediler içerisinde borçların %99’u tam gününde ödenmeye başladı. Çok yüksek bir orandır bu. Ziraat Bankası’nın gününde tahsil edemediği alacak oranı %1’e düştü.

Tabi işler iyi, ekonomi iyi herkesin yüzü gülüyor. İhracat o zaman 32 milyar dolardan 136 milyar dolara çıktı. Türkiye, dünyanın her yerinden sermaye çekmeye başladı. Kendi vatandaşımız yastık altında, kasada tuttuğu, başka ülkelerde değerlendiği birikimlerini harıl harıl Türkiye’ye getirmeye başladı.

2 yıl içinde bolluk ülkesi olduk. Enflasyon 2 yılda tek haneye düştü. Paradan 6 sıfır attık. Bakın bunların hepsi 2 yılda oldu ve inanın hala o 2 yılı hala anlamamışlar.

2 yılda ekonomiyi nasıl ayağa kaldırdığımızı ufacık anlasalardı, biz ayrıldıktan sonraki son 6 yıl ülkenin ekonomisi krizden krize savrulmazdı.

Sayın Erdoğan, ikide bir çıkıp “ben ekonomistim, benim alanım ekonomi” diyor. O zaman düzelt. Ne zaman ekonomiyle ilgili bir konu açılsa bizim dönemin başarılarından bahsediyor. Enflasyonları şöyle yaptık, faizleri indirdik diyor. Hadi yeniden yap o zaman. Şu anda tek yetkili, elinden tutan da yok.

Tek imzayla aklına gelen her şeyi yapıyor. Merkez Bankası’nın bağımsız olmasını zaten istemiyorlardı. Emir kulu yaptı. Laf dinlemiyor diye Merkez Bankası başkanlarını değiştirdi. Merkez Bankası’nı yol geçen hanına çevirdi. Merkez Bankası başkanları şamar oğlanına döndü. Mevsimlik işçi gibi değişiyorlar.

Ben soruyorum, biz ayrılalı 6 yıl oldu. 6 yıldır niye bu ülkenin enflasyonu kontrolden çıktı. Niye bu ülkenin faizleri Avrupa’nın en yüksek faizi? Niye dünyanın 7. yüksek faizi Türkiye’de? Niye ülkemizin parası son 27-28 yılın en düşük değerinde.

Madem alanınız ekonomi, düzeltin o halde. Bazıları diyor ki, o dönemde de Sayın Erdoğan iş başındaydı, yine yapar. E yapsın o zaman. Elinden tutan mı var? Hadi yapsın.

Değerli arkadaşlarım, bilmiyorlar. Asıl sorun bilmediğini de bilmiyor. Biliyorum zannediyor.

İşte siz asıl o ehil kadroyu dağıtırsanız, bizim kurumlarda yıllarca yetiştirdiğimiz, tertemiz, dürüst kadroları dağıtıp yerine yanlış insanları getirirseniz bu ülkenin ekonomisi asla toparlanmaz.

Biz zaten şu andaki hükümetin bu ülkenin sorunlarını asla çözemeyeceklerini bildiğimiz için DEVA Partisi’ni kurduk.

Bu arabanın gittiği yerin uçurum olduğu belli. Onun için partimizi kurduk. Ülkenin şartları üzülerek söylüyorum daha da zorlaşacak. Ve ihtiyaç daha da büyüyecek. Ne zamana kadar? Seçim olana kadar.

Değerli arkadaşlar,

Bütün bu sorunlar, kötü yönetimin bir sonucu. İyi bir yönetimle olursa bunu toparlar diyoruz. Sebep-sonuç ilişkisi. İşin kökteki sebebine inip onu çözdüğünüzde zaten bütün sorunlar çözüm yoluna girer.

Dürüst ve ehil kadroların iş başında olması lazım. Hangi alanda olursa olsun. İster ekonomi ister başka alanlar. Bu iki vasfın insanlarda buluşması lazım. Tek tek görevlendirdiğimiz her kişi hem dürüst hem işinin ehli olacak. Başka türlü düzeltemezsiniz.

İçinde bulunduğumuz coğrafyanın en büyük topraklarına sahip Türkiye. Ama şu anda Türkiye’yi yöneten iktidar, tek bir kişinin zihniyetine ve imza kabiliyetine sıkıştırmış durumda. Bunun için biz parlamenter sistem diyoruz.

Tekrar tarım eylem planımıza dönelim. Çiftçimizin tarımsal kredi borçlarını faizsiz olarak 2 yıl öteleyeceğiz. Küçük küçük taksitlerle uzun vadeye yayacağız.

Çiftçinin toprağına, traktörüne haciz koyma devri sona erecek. Bu arkadaşınız 11 yıl ekonominin başındaydı. Bir tane bile traktör haczedilme örneği yok.

Çünkü toplumdan koptular. Bilmiyorlar ki traktörüne haciz konan çiftçinin hissiyatını. Çiftçiyi nasıl yaraladığını bilmiyorlar. Bilmiyorlar ki bizim çiftçimiz dürüst, borcuna sadık. İmkanı olsa ödeyecek zaten.

Sen şartları zorlaştır, kur patlasın. A’dan Z’ye bütün maliyetler artsın. Çiftçinin suçu mu? Çiftçimiz hangi yanlışı yaptı da gübre, ilaç, mazot fiyatları arttı?

Sen kendi beceriksizliğinin faturasını çiftçinin traktörüne haciz koyarak ödettirmeye çalışıyorsun. Böyle şey olmaz. Bunların hepsine son vereceğiz. Çünkü daha önce yaptık, denedik.

Yeter ki imkanları olsun, yeter ki işleri iyi gitsin bizim çiftçimizin.

Ziraat Bankası yeniden çiftçinin bankası olacak.

Şu anda tüm kamu bankaları iktidarın ağır baskısı altında iş yapıyorlar. O baskı altında büyük büyük kaynaklar yanlış projeler gidiyor. Geri dönüşü olmayacak projelere yönlendirilebiliyor.

Kendi propaganda makinelerini çalıştırabilmek için, kendi elindeki medya kuruluşlarının sayısını çoğaltmak için maalesef bu kurumları hoyratça kullanıyorlar.

Yeter ki basın sadece benim propagandamı yapsın, televizyonlar sadece beni göstersin diye düşünüyorlar. Başkalarını görmeye tahammülleri yok.

84 milyonun payıyla, ödediği vergilerle finanse edilen TRT, nasıl tek bir partinin, tek bir kişin propaganda haline getirilir? Bu adalet mi? Yapıyorlar bunu.

Eylem planımızdaki bir başka önemli konu:

Çiftçimizin kullandığı mazotun ÖTV’sini çiftçimize aynen iade edeceğiz.

Bugün Bafra’da bir çiftçimiz diyor ki, “Devlet milyon dolarlık yattan ÖTV almıyor, benim traktörümden ÖTV alıyor. Olur mu böyle şey?” diyor.

Biz de olmaz dedik. Eylem planımızda da bunu açıkladık.

Çiftçimizin kullandığı mazotun ÖTV’sini aynen kendisine iade edeceğiz.

Çiftçimizin kullandığı gübrenin maliyetinin yarısını, yüzde 50’sini, destek olarak biz üstleneceğiz.

Çiftçimizin kullandığı elektrik için özel düşük bir tarife uygulayacağız.

Bu da çok önemli bir konu. Tarımsal sulamanın ulaştığı topraklar var, tarımsal sulama yatırımları yapılmadığı için tarlasında su olmayan vatandaşlarımız var.

Bu vatandaşlarımız bu yüzden tarlasında kuyu kazıyor. 300 metre derinliğinde kuyu kazan var. E bunun maliyeti ciddi derecede yüksek. Ama o tarlada suyun olmamasının, sulama kanallarının gitmemesinin suçlusu çiftçimiz değil ki. Niye onun bedelini çiftçiye ödetiyorsun?

Kanal İstanbul’a taktılar değil mi kafayı? Maliyetleri çıkarttık. Kanal İstanbul’un maliyetine Türkiye’deki bütün sulama projeleri tamamlanabiliyor. Türkiye’de suyun ulaşmadığı bir karış arazi kalmıyor.

Türkiye’de tarımsal sulama projelerinin maliyeti 22 milyar dolar tutuyor. Bu paraya bütün projeleri tamamlayabiliyorsunuz.

Kanal İstanbul’un maliyeti ise 20 milyar dolardan başlıyor, 75 milyar dolara kadar gidiyor. Zaten hesap kitap yapan yok. İnadına yapacağım diyor.

Bu ülkede kuraklık varken, tarımsal sulama yatırımlarıyla ilgili bu kadar ihtiyaç varken ne aceleniz var ya?

Acaba acele, bir an önce ihale verme acelesi mi? Acaba oradan oluşacak bir rant mı acelenin sebebi?

İstanbul’da 16 milyon nüfus yetmiyor, trafik çok rahat. İstanbul’da şehircilikle ilgili hiçbir sorun yok. Nüfus gerekiyor sanki İstanbul’a, 500 bin kişilik konut yapacağız diyorlar.

Tek dertleri rant. Kanal İstanbul’a bakınca gözlerinde dolar işaretleri oluşuyor. Onun için acele ediyorlar.

Acele etmelerinin bir sebebi de vakit yaklaşıyor. Onu görüyorlar.

Bir an önce işleri bağlayalım, imzaları atalım, Hazine’yi borçlandıralım nasıl olsa bunlar ödemek zorunda diyor.

Geçen çıkmış söke söke sizden alacaklar bu parayı diyor. Ya siz dediğiniz kim? Siz dediğiniz, bu ülkenin gençleri, bu ülkenin gelecek nesilleri.

Diyor ki, ben bu ülkeyi borçlandıracağım gelecek nesillerde ödeyecekler diyor. Amaç ne? Rant peşin alınıyor, borç gelecek nesillere kalacak.

O kadar üzülüyoruz ki, bu ülke iyi yönetildiğinde nasıl başarılar elde ediyor. Nasıl dünyanın yıldızı oluyor, biz bunu yaşadık. Yaşamamış olsak ülkenin kaderi bu deriz. Ama öyle değil.

Bakın dünyanın 2008-2009 krizinin en derin noktasında ülkemiz dünyanın parlayan yıldızıydı.

O günlerin basın arşivini bir açın da bakın. Dergilerin kapağında Türkiye, uluslar arası basından bahsediyorum, gazetelerin ilk sayfasında manşet “Yıldız Türkiye.”

Biz bunları yaşadık. Komşumuz Yunanistan iflas ettiğinde biz %10 büyüyorduk. Arkasından bir %10 daha büyüdük.

Biz o dönem de finansman teklif ettik. Sıkışan ülkelere o zaman kredi açmayı teklif ediyorduk. Bu noktaya gelmiştik. Döviz rezervlerimiz yerindeydi, itibarımız yerindeydi.

Şu anda ülkeyi öyle bir noktaya getirdiler ki, geçen Merkez Bankası başkanı 3-4 ülkeyle swap anlaşması konuşuyoruz diyor. Ülke isimlerini verdi, gerçekten üzücü.

Normalde Türkiye’den destek isteyecek ülkelerden destek istiyorlar. Ve borç olarak istiyorlar. Sanki bu döviz Merkez Bankası rezervine yarayacakmış gibi. Bunun hesabını da bilmiyorlar. İnanın bilmiyorlar, bu ülkeye yazık.

Değerli arkadaşlarım,

Tarım eylem planımız gerçekten ucu çok geniş bir alanı kapsayan, geniş bir çalışma.

Bir başka önemli konu da tarımsal destekler. Biz tarımsal destekleri ekim, dikim olmadan açıklayacağız. Hangi ürüne ne kadar destek vereceğimizi önceden açıklayacağız. Çiftçimiz ona göre karar versin.

Desteklerin de hemen o yıl içerisinde verilmesi lazım. Şu andaki ödemeler bir yıl sonradan geliyor. Ekim oluyor, biçim oluyor, hasat oluyor. Destekler sonradan açıklanıyor. Ödemesi de bir yıl sonra yapılıyor. Böyle bir tarım politikası olamaz.

Bir diğer konu, bilinçli sulama ve üretim politikası da verimi 3 kat artırıyor.

Toprağı teknolojiyle buluşturmak gerekiyor. Kapalı devre yağmurlama ve damlama sistemlerini ülke genelinde yaygınlaştırmak gerekiyor. Basınçlı sulama sistemini kurmak gerekiyor.

Bunların hepsi yatırım gerektirir. Ama dediğim gibi altı üstü 22 milyar dolarlık bir yatırım. Kanal İstanbul’un parasına rahatlıkla yetiyor, artıyor bile.

Bir de yem konusu var. Biz yem maliyetlerinde de %50’ye varan oranlarda hayvancılıkla uğraşan vatandaşlarımıza yem desteğimizi devlet desteği olarak vereceğimizi eylem planımızda açıklamış durumdayız.

Liste uzun. Tam 56 madde. Ama biz 56 maddeyi açıkladık. Torbanın ağzını da kapattık diye bir şey yok. Yeni gelen görüşler, öneriler olursa biz bunu 60 yaparız 65 yaparız hiç önemli değil. Seçime kadar vaktimiz var.

Biz tarımla ilgili eylem planımızı açıkladık ama yaklaşık 20 ayrı alanda bir eylem planı açıklayacağız. Mesela sosyal destek ve sosyal yardımlar, esnaf ve kobi, sanayi, dijital dönüşüm, teknoloji, sağlık, eğitim gibi pek çok alanda detaylı hazırlıklar yapıyoruz ve bunları yakında açıklayacağız.

Bu bizim vatandaşlarımıza karşı bir sorumluluğumuz. Biz siyaseti sadece laf üretmek olarak görmüyoruz. Siyaset sadece laf üretmek değil siyaset aynı zamanda iş üretmek.

Bizim gibi yeni kurulan ve iktidara doğru yürüyen bir siyasi partinin de vatandaşların karşısına çıktığında detaylı hazırlıklarla çıkması önemli.

Bu yapılacaklar aynı zamanda bir takvime bağlaması da önemli. Ben şunları yapacağım demek değil. Ne zaman yapacağını söylemek de önemli.

İşte biz tarih de veriyoruz, takvim de. İlk 90 gün bunlar ilk 360 gün bunlar diyoruz. Zaten ilk bir yılı geçtikten sonra işler zorlaşıyor.

İlk 90 gün çok önemli. O dönemi kaçırdığınızda hız yavaşlıyor. Hele hele ilk bir yılı geçirdiğinizde artık yeni bir şey yapmak zorlaşıyor.

Zaten memleketin bu kadar çok derdi varken niye zamana yayalım ki diyoruz. Ne yapacaksak ilk bir yıla yayıp geçelim.

İyi hazırlık olursa her şeyiyle kadroyla, plan, program ve projeyle iyi hazırlanırsanız bir yılda çok şey yaparsınız.

Değerli arkadaşlarım işte biz partimizi anlatmak amacıyla ülkemizi il il, ilçe ilçe dolaşıyoruz. Sandık sanki bu pazar günü halkımızın önüne konacakmış gibi çalışıyoruz.

İktidara gelince yapacaklarımızı tek tek ortaya koyuyoruz. Çünkü bu ülkenin kaybedecek tek bir dakikası bile yok.

Gece gündüz demeden çalışan, bu mücadeleye omuz veren tüm yol arkadaşlarıma ben bu ülkenin bir vatandaşı olarak özellikle teşekkür etmek istiyorum.

Değerli arkadaşlar,

Bizler; hem ülkemizin kaynaklarını doğru kullanmak, hem de hak ve özgürlüklerimizi zirveye taşımak için bu yola çıktık.

Halkımız geçim sıkıntısı çekerken kamu kaynaklarının çarçur edilmesinden rahatsızız.

Milletimizin cebi boşken, buzdolabı boşken, başkalarının üçer, beşer, onar maaş almasından rahatsızız.

Bakın değerli arkadaşlar,

Cumhurbaşkanlığının bütçesini bu yıl yüzde 28 artırdılar. Bu sene tam 4 milyar 39 milyona yükseldi.

Ama iş çiftçiye gelince, vatandaşa gelince kaynak yok diyorlar. Kendilerine bol, vatandaşa yok.

İşte bu ayın başında, emekli ve memurlarımıza verilecek maaş artışı belli oldu: %8,45. Bu artış oranı, makyajlanmış TÜİK enflasyonuna bakarak hesap ediliyor.

Oysa, vatandaşımızın yaşadığı, bizzat hissettiği enflasyon oranı bundan çok daha yüksek.

Aynı günlerde, elektriğe %15, doğalgaza %12 zam yapıldı.

Hükümet, kepçeyle almasını biliyor, ancak verirken çay kaşığı kullanmak istiyor.

Kamu kurumları için genelge yayınlıyor. Tasarruf genelgesi. Hemen yazmışlar oraya “Cumhurbaşkanlığı hariç.”

“Siz tasarruf edin ama ben etmeyeceğim” diyor Sayın Erdoğan. Niye? Keyfi öyle istiyor.

Peki kamuda hangi harcamalardan kısılacakmış?

Basın yayın organlarına ilan ve reklam verilmeyecekmiş. Kamu kurumları günlük gazete satın almayacakmış. Yerel gazetelerden bahsediyorum.

Dün Sinop’ta yerel basın mensuplarıyla toplandığımızda konu buydu. Samsun’daki yerel basın mensubu arkadaşlarımız da, eminim ki onlar da, konuyu çok iyi bilir.

Bu yerel medya için yokluk demek, yerelin sesini yok etmek demek.

Genelge yayınlanalı daha bir hafta olmadı; bazı yerel gazetelerin kapandığı haberleri geliyor. Bazı günlük gazetelerin ise masrafları

azaltmak için yayın periyotlarını haftalığa döndürdükleri haberleri geliyor.

Sayın Erdoğan’ın harcamalarına gelince “itibardan tasarruf olmaz” deniyor, iş yerel basının sesine gelince tüm kaynaklar kuruyor.

Ben buradan kendisine sesleniyorum: Sayın Erdoğan;

İtibardan tasarruf olur, hem de bal gibi olur. Çünkü bir ülkenin itibarı saraylarla, şatafatla olmaz.

Bir ülkenin itibarı, vatandaşının huzuruyla olur. Vatandaşlarının topyekün zenginleşmesiyle olur.

Basınının güçlü olmasıyla olur. Hakla, hukukla olur. Adaletle olur.

Tasarruf diye, yerelde alnının teriyle parasını kazanan insanların rızkına göz dikeceğinize, şu iletişim başkanlığınıza bir bakın. Ankara’da Konya Yolu’ndan geçerken gözünüzden kaçması mümkün olmayan bir bina.

Ne iş yaptığı belli olmayan iletişim başkanlığının, yüz milyonlarca liralık ödeneğiyle çalıştırdığınız propaganda makinesini bir sorgulasanıza.

Bu devletin kaynakları tek bir partinin propagandasına harcanıyor. Bu adalet mi?

Ama değerli arkadaşlar, onlar anca yerel basını zayıflatmakla meşgul. Dertleri inanın tasarruf değil.

Bakın, yerel basının ekonomik yönden zayıflaması ne demek?

Bu kuruluşların kapısına kilit vurulması demek.

Binlerce gazetecinin işsiz kalması demek.

Yerel demokrasinin sesinin kısılması demek.

Zaten ulusal medyanın hâli ortada, bir de yerel basın üzerindeki baskıyı artırıyorlar.

Yerel basın, demokrasimiz için su gibi önemlidir. İşte bu nedenle biz, yerel basına değer veriyoruz.

Her gittiğimiz ilde mutlaka yerel basının temsilcileriyle bir araya geliyoruz. Dertleşiyoruz, dinliyoruz. Eleştiriniz var mı diye soruyoruz. Hatamız varsa kendimize çeki düzen verelim diyoruz.

Şu andaki iktidar, yereli de susturursa, bu ülkenin vatandaşları tamamen hayal alemine mahkum edilecek.

Propaganda aygıtlarını kullanarak, yandaş kanallarını kullanarak, farklı bir ülke göstermeye çalışacaklar. Çünkü akılları fikirleri gerçekleri çarpıtmada.

Gerçekleri inkar ediyorlar. Görmüyorlar.

Gerçek tabloda ne var? Zam var. Enflasyon var. Hayat pahalılığı var. İsraf ve yozlaşma var. İşsizlik, hukuksuzluk, mafya var, çete var. Hepsi var.

Ama bu gerçekler yandaş kanallarda gösterilmiyor. Oralara bakacak olursanız hiçbir sorunumuz yok.

İktidar ve medyası, milletin yaşadığı sıkıntıları inkâr ediyorlar.

Gerçeği inkâr ediyorlar.

Bunun için, kamu kuruluşları üzerinde, yandaş medyaya destek vermeleri için yoğun baskı var.

Bunun için kamu kuruluşları, iktidarı eleştiren gazetelere reklam bile vermiyor.

Bunun için kamu kaynakları, krizlerin ortağının, Bahçeli’nin parti bültenlerine aktarılıyor.

Bunun için musluk, bir akraba bakanın abisinin kanalına doğru da açılmış durumda.

Bu paralar; ekonomik kriz, enflasyon ve hayat pahalılığı konuşulmasın diye akıtılıyor.

Şatafat harcamaları tartışılmasın, usulsüzlük iddialarının üstüne gidilmesin diye akıtılıyor.

Kamuoyunda “bunlar çetelerle, mafyayla ne yapıyor” sorusu konuşulmasın, tartışılmasın diye bu paralar akıtılıyor.

Değerli arkadaşlar,

Bütün bu sorunlar var ve hepsi doğru ama biz umutsuz değiliz. Biz umudun tek adresiyiz.

Karamsar değiliz. Biz, bu ülkenin hızlı çözümünü sağlayacak tek partiyiz.

Mutsuz değiliz. Biz kadın-erkek, genç-yaşlı yüz binlerle, milyonlarla yan yana ülkemiz için mücadele ediyoruz.

Biz hakikatin peşinde kararlılıkla yürümeye devam edeceğiz. Bizim rotamızı hak çizecek. Hakikat çizecek.
Sözümüz söz; Türkiye’yi zengin ve özgür bir ülke yapacağız. İnanın, hiçbir hedefimiz imkansız değil.

El ele, omuz omuza hep birlikte başaracağız.

Biz, herkesin güven içinde yaşadığı bir Türkiye’yi inşa etmek için buradayız.

Kimsenin şüphesi olmasın, bu ülkede özgürlüklerin teminatı biziz. Kazanılmış tüm hakların güvencesi de biziz.

Özgürlükler üzerindeki baskıyı da biz kaldıracağız.

81 ilde, binlerce mahallede, on binlerce kişilik kadromuzla; hep beraber sokakta, çarşıda, pazarda halkımızın sesini dinleyeceğiz.

Her zaman sahada olacağız, her zaman milletimizle birlikte yürüyeceğiz.

Çünkü vakit demokrasi vakti. Vakit atılım vakti.

Artık Bafra’nın DEVA’sı var, Türkiye’nin DEVA’sı var. Ve biz hazırız. Hepinize çok teşekkür ediyorum.